woensdag, 28-12-2011: naar de camping Outeniqua bij Klein Brak

De neven en nichten wilden ons wel (voor sommigen: weer) eens zien en spreken. We werden vroeg opgehaald en brachten eerst een bezoek aan Mosselbaai (Bartholomeus Diaz-museum met replica van het schip ...

... en de zgn. Postboom [een (witte?) melkhoutboom]).

Ook maakten we nog een autotocht (met een "truckie") langs de rivier en door het binnenland.

 Met het "truckie" ook door de rivier, via een voorde

We zagen even verder eland-antilopen,

 Eland-antilopen: Stier met een aantal koeien

bontebokken ...

 Een bijzonder dier. De bles is die van een blesbok, maar toch

 is het een bontebok, hetgeen uit de witte poten, buik en

 achterspiegel blijkt.

... en quagga's ...

 Let op de (bijna) witte achterzijde van deze

 Savanne-zebra:  een Quagga-kenmerk

... op een fok-bedrijf (wat men in Zuid-Afika ongetwijfeld een "teel-sentrum" zal noemen). Vervolgens nog even langs het strand.

Terug op de camping kwam de vraag: "Wat doen we overmorgen?" Er was een plan om naar "Nature's Valley" te rijden. Maar uiteindelijk werd hiervan afgezien: het was ongeveer 160 km (en weer terug) vanuit Klein Brak.

foto's ===

donderdag, 29-12-2011: Montagu Pas - French Lodge: 15,5 km

De Franstalige eigenaar van de Lodge was zo vriendelijk ons naar de pas te rijden.

Vandaaruit, zei hij, was het een mooie wandeling naar de lodge. Daar had hij gelijk in: een mooie en simpele afdaling langs een oude "grond"weg (dirt road).

 Via links konden we omlaag; rechts de Outeniqua-pas

                    De route van vandaag is de linker

In de loop van de wandeling achterhaalden we een paar mensen die zich met de "Outeniqua Power Van" (een zeer beperkte vervanger van de "choo-tjoe") naar de pas hadden laten brengen. De pas is van 1847; het is een nationaal monument en maakt deel uit van de Outeniqua Nature Reserve. Je hebt er schitterende panorama's: o.a. uitzicht op de Outeniqua pas (zie boven), waar zich het snelverkeer voortspoedde.

De afdaling ging van 741 naar 200m.

foto's ===

vrijdag, 30-12-2011: Wildernis-Diepwalle, Olifantstocht nr.3 & Knysna: The Heads (7,3 en 2,7 km)

De keuze was uiteindelijk op de omgeving van Knysna gevallen; toch nog altijd 115 km.

Eerst brachten we een bezoek aan Diepwalle, waar we een Zuid Afikaanse trekkershut zagen;

... heel anders dan Europese refuges.

 In de eetruimte van de hut

We hadden gekozen voor Olifantstocht nr.3 (de gele route; Rother route 34) ...

... en ontmoetten onderweg o.a. schitterende paddestoelen, cycaspalmen, varens, boomvarens en een "Big Tree" (Outeniqua Yellowtree [Geelhoutboom, Podocarpus falcatus]).

 Cornel en de "Big Tree"

Aan het eind van het rondje werden we verrast door een Bosbok-vrouwtje, met pal in haar buurt een Zwartkopreiger. Een goede compensatie voor het feit dat we geen bosolifanten of bavianen zagen. Die apen lieten zich overigens wel, van dichtbij, horen.

(De uitspraak van Outeniqua wordt duidelijk als men de Afrikaanse naam tegenkomt: Outeniekwa.) Deze wandeling speelde zich helemaal af tussen 360 en 520m.

Vervolgens, op de terugweg zijn we langs The Heads aan de zeezijde van de Knysna-lagune geweest ...

 Op de Heads: uitzicht op de lagune  En nu beneden: in het centrum onze groep

 Wat later, de Heads bij eb

... en waren we bij Wildernis op het strand.

's Avonds hebben we met z'n allen bij de Taiwanees tegenover onze lodge wat gegeten. De gezelligheid duurde lang, deels door logistieke problemen in het restaurant. Onze magen moesten dus even wachten, maar de lol was er maar nauwelijks minder om.

foto's ===

zaterdag, 31-12-2011: George: Lodge - Botanische Tuin v.v.: 7,8 km

De Botanische Tuin van George haalt het (natuurlijk) niet bij Kirstenbosch, die van Kaapstad dus, maar is toch buitengewoon fraai. Er is een uitgebreide koffiebar, een kinderdoolhof en een aantal fraaie waterpartijen.

 Over de vijver heen uitzicht op het Outeniqua-

 gebergte

De tuin ligt buiten de stad, maar is het bezoek ruimschoots waard (en het is ook nog eens gratis) .

 Knobbelmeerkoet met pullen

Ook staat hier ("natuurlijk") weer een "Big Tree" (Outeniqua Geelhoutboom = Kalander = Common Yellowwood = Podocarpus falcatus).

Tegen de avond aten we oliebollen op de camping. Deze ligt direct langs het stroomgebied van Klein Brak. Je ziet daar dan ook nogal wat halofyte planten.

foto's ===

zondag, 1-1-2012: Wildernis: Half Collared King Fisher Trail (deels ook Giant Fisher Trail): 10,9 km

We gingen er vroeg uit voor een tocht langs de Touwrivier met Ina en Marcel (Rother route nr.31).

Na de aanschaf van de noodzakelijke permits (4x R.22) bij het Rest Camp kon onze dag al niet meer stuk: twee Knysna-loerie's hadden ons waargenomen en gaven ons de kans bij hen hetzelfde te doen.

Langs de Ebb and Flow Camping Site, over de spoorbrug (van de Choo-Tjoe) ging het langs de rechterzijde van de Touw omhoog. We kregen de rivier maar zelden te zien.

Op gegeven moment werd duidelijk dat we de rivier moesten oversteken; de brug die daar ooit voor bedoeld moest zijn, lag zieltogend langs de oever (zie hieronder: links). 

Ina was het eerst aan de overkant, om daar te ontdekken dat er iets terug een pontje was. Voor de overige drie leek dat teruggaan aangenamer dan tot aan je kruis nat te worden. Marcel wilde ons wel overtrekken.

Eenmaal aan de andere kant liepen we verder over het Giant King Fisher Trail, tot bij de waterval.

 Ina (centraal) en Marcel, bijna boven

Meer dan 50% van deze route was boardwalk of trap.

Ook zagen we nog een aantal Knysna-loeries vliegen, met hun opvallend rode vleugels. Het lukte mij niet dat vast te leggen, maar wel de begroeiïng, inclusief baardmossen.

Na een uitgebreide stop ging het terug naar het kamp en de auto. Vervolgens hebben we in George wat gegeten.

foto's ===

maandag, 2-1-2012: George: deel van Tierkop Trail: 17,8 km

Vandaag was het de bedoeling om via de Botanische Tuin het Outeniqua-gebergte in te lopen, in ieder geval tot de zendmast.

 Op weg naar de tuin en de trail

                    De route van vandaag is de rechter

Het eerste probleem was dat de Tuin gesloten was, maar er bleek een tweede ingang te zijn, voor plaatselijke bezoekers en hondenuitlaters. Vervolgens kwamen we bij een groot hek met een enorme ketting.

Het duurde even voor we ontdekten dat die imponerende ketting de twee hekdelen niet verbond. Via het spoorbaantje ...

... dachten we vervolgens in de richting van de zendmast omhoog te gaan. Geen van beide bleek waar en we kozen vervolgens voor een stijgend pad dat naar het Tierkop Trail bleek te leiden. Dit is een tweedaagse trektocht; in de bergen is een hut. We hebben op deze manier een deel van deze trail gelopen. Een prachtig moment kwam op een plaats waar een beekje vijverneigingen had: looizuren (tanninen) gaven het water een speciale kleur.

We stegen rustig, maar bij voortduring ...

... uiteindelijk over een smal pad dat traverseerde.

Een man die we onderweg tegenkwamen, meldde dat de trail wel in een dag te lopen was. Voor ons was dat om twee redenen geen optie: we liepen op teva's (te weinig bescherming voor de soms lastige paden) èn we waren daarvoor te laat gestart (en hadden ook ng eens teveel tijd verloren bij de hekken van de Botanische Tuin. Na verloop van tijd keerden we terug, ...

... waarbij we toch nog dicht bij de zendmast zijn geweest.

 Ons hoogteprofiel van vandaag. Hp=600m

foto's ===

dinsdag, 3-1-2012: George - Stellenbosch

We gingen met Intercape van George naar Stellenbosch. Dat betekende (zie inleiding) dat we met een taxi naar de halte moesten (langs de snelweg). Daar begon het lange wachten; echt op tijd rijden deze bussen niet, maar ... hij kwam. 

Of het nu een initiatief van de chauffeur of (waarschijnlijker) bedrijfspolicy is: we kregen een tijdens de rit via de video een college (of preek) over het ontstaan van het leven (en waarom dit niet door evolutie kon zijn gebeurd). De gekozen voorbeelden leken echter wel uit de koker van een evolutionist te komen.

Onderweg trokken we over twee schitterende passen: de Houwhoek en de Sir Lowry's Pass.

In Somerset-West moesten we overstappen op een kleiner busje, dat ons naar Stellenbosch zou brengen. Het was inmiddels 18:30h; het moment waarop we op het eindpunt zouden zijn gearriveerd.

Even voor zevenen kwamen we aan en kregen een lift, zodat we nog net voor de "nachtsluiting" (de handleiding hoe dan te handelen was te vinden in een kastje met een cijferslot) ons Guest House. De manager wachtte ons nog op en leidde ons naar onze kamer: alweer van een zeer goede prijs/kwaliteit-verhouding.

foto's ===

woensdag, 4-1-2012: Guest House - Stellenboschberg - Stellenbosch - Hortus - GH: 17,2 km

Vandaag maakten een tochtje via het Universiteitsterrein langs de hellingen van de Stellenbosch-berg; dit op voorstel van Ina. Het ambitieusere plan in Jonkershoek (Rother route nr.12) vond geen genade in de ogen van Jacomine. Maar ook deze wandeling was fraai en eindigde als vanzelf in de stad.

Na het passeren van het Jan Marais-reservaat, kruisten we al snel de "Eerste Rivier"; zo heet hij dus echt.

Vervolgens vertelde een bord op een hek ons wat je allemaal niet mocht.

Langzaam maar zeker slingerde de weg omhoog naar een zadel op de flank van de Stellenbosch-berg.

 Uitzicht op het Hottentot-Holland Reservaat

Na verloop van tijd werd de weg een pad, maar geleidelijkaan draaiden we wel weer terug naar Steenbosch.

In de stad gebruikten we de lunch en bezochten het oude Kruitmagazijn, waar o.a. een spreekwoordelijk olifantengeweer te bewonderen was.

Vervolgens liepen we door naar de Hortus. Dat was op voorstel van Peter; "Klein, maar fijn" had hij gezegd. En zo was het, zeker voor bonsai-liefhebbers.

Mijn voorkeur ging m.n. uit naar de kassen met woestijnplanten; o.a. een bijna bloeiende Welwitschia.

Maar er was ook een schitterende, bloeiende Aasbloem (Stapelia spec. meldde het bordje, maar ik zou niet weten waarom het niet "gewoon" Stapelia gigantea was).

Na nog een bezoek aan het trein/metro-station van de stad (om iets meer over de achtergronden van het Zuid Afrikaanse openbaar vervoer te weten te komen) dwaalden we door de straten van Stellenbosch, in de richting van onze Guest House, onderweg genietend van de stadsflora.

foto's ===

donderdag, 5-1-2012: Jan Marais N.P. (3,1 km) en Stellenbosch - Kenridge

Om half elf zouden mijn oom en tante komen. Ik had dus nog geruime tijd voor een bezoekje aan het Natuurpark "Jan Marais".

 Het reservaat met op de achtergrond:

 Stellenbosch-berg

Behalve twee Bergschildpadden, die zich zo weinig van mij aantrokken dat ik er bijna op kon staan, was er een groepje spechten, ...

 waarschijnlijk de Knysna

 Specht

... de voluit bloeiende Protea cynaroides (Koningsprotea of -suikerbos) ...

... een Boterboom (Tylecodon paniculatus) ...

... en nog veel meer.

 Het reservaat; merk op dat de GPS enige tijd heeft uitgestaan.

Vervolgens, na een laatste bezoek aan Stellenbosch en zijn hortus, ging het op Kenridge aan.

foto's ===

vrijdag, 6-1-2012: Kenridge: naar Tijgerberg N.R en terug: 15,2 km 

Een niet onbelangrijk N.P. is de Tijgerberg. Hij is vanuit Kenridge te zien, ...

... maar het duurt even voor je er bent. Er moet een gering bedrag voor de permit worden betaald, maar na wat geklim heb je een uitstekend overzicht over de omgeving van Kaapstad.

 Uitzicht, via de Kaapse vlakte, op het zuidelijk

 schiereiland

 De Tafelberg (van "opzij")

 De zuidelijke flank van de Tijgerberg

Overigens: in Afrika komen geen tijgers voor, maar de Nederlandse kolonisten noemden het luipaard een Vlektijger en die kwam (en komt) hier voor. We zijn hem niet tegengekomen.

Dat we wel een berg tegenkwamen, blijkt uit het hoogteprofiel.

 (Alles speelde zich af tussen 120 en 395 m)

foto's ===