Dag 1, 5 januari: San José (Hotel Fleur de Lys)

 Hotel "Fleur de Lys"

Onze begeleider, Joeri, stelde een gezamenlijk rondje door San José voor. Dat was een goed idee, om elkaar een beetje te leren kennen.

 De groep, op weg naar ...

... het Nationaal Museum

Het centrum van S.José werd uitgebreid bekeken. We aten in een tentje in de centrale Mercado. Rond de bediening viel wel wat af te dingen.

Bij het Parlementsgebouw ...

Echt ... het Parlementsgebouw

... werd gedemonstreerd ter bescherming van het milieu en de natuur.

Aan het eind van ons rondje zagen we dat de politie het kioskje ontmantelde. Tijdens de koffie meende ik mijn eerste Gray’s Lijster (Costa Rica’s nationale vogel) te zien.

Dat werd bevestigd door onze ober, momenteel weet ik dat dit niet klopt. Zijn antwoord was (te) sociaal wenselijk. Het lijkt het meest op een Roodoogkoevogel, maar die zou in S.José niet voorkomen en bovendien heeft die soort een andere (nl. troepiaal-)bouw èn duidelijk rode ogen. Clay’s Lijster kwamen we bijvoorbeeld  op 11 en 26-27 januari tegen (zie aldaar).

De mooiste waarneming was toch een Roodstaartamazilia (een kolibrie). Ook Roodkraaggorzen en diverse soorten duiven meldden zich. (zie later voor de foto's.)

Een veel voorkomende vogel is de Langstaarttroepiaal.

Langstaarttroepiaal; vrouwtje

Verder passeerden we de Opera, maar hadden deze al niet in Parijs gezien?

FOTO'S

Dag 2, 6 januari: San José – Puerto Viejo de Talamanca (Hotel Totem Beach Resort)

Costa Rica ligt dicht genoeg bij de evenaar om het maar nauwelijks meer dan 12 uur licht te laten zijn, grofweg van halfzes tot halfzes. Dat betekende er 's ochtends vroeg uit en 's avonds al vroeg eten.

Ook de verplaatsingen startten al op een matineus moment. Dus snel na het ontbijt werd onze bagage op de bus van onze chauffeur, de –naar we later merkten- z.m.p-er José geladen.

De weg naar Puerto Viejo is schitterend en gaat over een pas en langs een natuurreservaat. Daar zagen we onze eerste gieren ...

Roodkop- of Kalkoengier

Roodkop- of Kalkoengier (met dank aan John & Geke)

... en we meenden dat dit heel bijzonder was. Dat leerden we later wel af: Zwarte en Roodkopgieren zie je in overvloed, (bijna) overal. Bij onze eerste koffiestop (een tentje waar we in het totaal drie keer zijn geweest) bleek dat de groep in twee delen uiteen viel: de (vogel)soortenjagers en de anderen. Wij – de soortenjagers – waren nog wat onwennig tegenover elkaar en de namen van soorten die voor onze camera’s langskwamen.

Grote Kiskadie (mannetje)

Onderweg hebben we het N.P.Cahuita (tot de Rio Suarez v.v.) bezocht.

Onze eerste kennismaking met de Krabbenetende Wasbeer,

Deze wasberen dachten dat er krabben in vuilniszakken zaten ...

de Kleine Blauwe Reiger, diverse Strandkrabben (hier de Mangrovekrabben, Grapsoidea spec.)

... Kijk, dit is er één

en Hermietkreeften,

de Mantelbrulaap, Groene Leguaan (Iguaan) en de Tweetenige Luiaard (Hofmanns Luiaard).

Langstaarttroepiaal; mannetje

Het punt waar we terugkeerden (zie ook kaartje hierboven)

Het Totem Beach Resort ...

... had een stel fraaie optrekjes voor zijn gasten. Wij werden ondergebracht in een enorme suite met zwembad(je) voor de deur. (Het rook er wat muf, om er dan toch maar wat op af te dingen. Het openzetten van de schuifdeuren leverde frisse lucht en inloop van een [verwilderde?] kat.)

De tuin (met huisjes) ...

... was 's middags al fraai, maar 's avonds, in het donker, leek het een El Dorado, niet in de laatste plaats omdat we een rondje maakten met Yvonne, die een geweldige waarneemster bleek.

Naast diverse insecten en spinnen,

Gouden zijdespin (Nephila clavipes); vrouwtje

 ontdekten we ook nog wat hagedis-soorten.

FOTO'S

Dag 3, 7 januari: Puerto Viejo de Talamanca

We waren te vroeg wakker voor het ontbijt en maakten dan ook eerst nog maar een rondje, over het strand ...

... en de weg.

We kwamen Zwarte Gieren bij het vuilnis tegen; ze lieten zich niet wegjagen.

Het ontbijt was uitstekend. Hierna werden we op de fiets gezet en reden we naar het N.P.Manzanillo.

Halverwege de tocht erheen bleek dat het tweede deel van de groep maar niet op kwam dagen. Het bleek dat het frame van Julies fiets was scheefgetrokken. Het vervoermiddel werd opgehaald en Julie geloofde het verder ook wel. Wij trokken lopend het reservaat in ...

... en en gingen daar wat zwemmen in de Caraïbische Golf. Het pad langs de water was goed te doen, ...

... maar toen ik nog wat verderdoor liep, bleek een tropisch regenwoud niet altijd even toegankelijk. De terugreis verliep voorspoedig. 's Middags liepen we nog even naar Puerto Viejo,

 en 's avonds gingen we met het busje nog een keer: nu voor de maaltijd.

FOTO'S

Dag 4, 8 januari: Puerto Viejo de Talamanca – N.P.Tortuguero (Flor de Tortuguero)

Na een wandeling door de tuin ...

Heliconius melpomene

... en een goed ontbijt werd het dak van het busje beladen en vertrokken we weer via de grote weg en het eettentje van eergister naar La Pavona (Rancho La Suerte), om van daaruit verder met boot naar Tortuguero te gaan.

De reisbeschrijving noemt La Pavona een havenplaatsje. Mocht je daarbij denken aan een dorpje aan zee? Mis, het is niet meer dan een opstappunt aan een rivier, zelfs zonder steigers. (Op Google-Maps is het -ongeveer- te vinden bij “Canto Gallo”, in “the middle of nowhere”.)

In Flor de Tortuguero had elk van ons (weer) een uitstekende overnachting, een huisje/kamer op palen, en ook de paadjes erheen waren op palen. Dat was allemaal niet zo gek, we zaten hier alweer in een regenwoud. Ook hier gold dat je buiten de gebaande paden geen tempo kon ontwikkelen.

Terwijl René, Monique en Jacomine gingen zwemmen (in het zwembad) hingen er boven hun hoofd Zwarthandslingerapen. Ook anderen van de groep genoten daar van hun vakantie.

Zwarthandslingerapen (Kwatta's, Spinapen of Bosduivels)

Ik maakte nog een wandeling, waarbij ik o.a. een bidsprinkhaan tegenkwam en een aantal andere Ongewervelden. Daarna heb ik ook wat baantjes getrokken en hebben we de omgeving verder verkend.

Deze avond aten we in het restaurant; daarna “kregen” we een rondleiding/nachtwandeling. Die kostte $10 p.p. Dat was te duur; wij (Yvonne , en ik) ontdekten de meeste diertjes.

FOTO'S

Dag 5, 9 januari: N.P.Tortuguero

We maakten een boottocht in N.P. Tortuguera ...

... en zagen daar veel verschillende reigersoorten,

Kijk, daar is dan een (volwassen) Kleine Blauwe Reiger

maar ook de Groene Basilisk (hoewel de naam Jesus Christ Lizard voor een andere soort wordt gereserveerd [zie later] zagen we toch een jong dier een stuk over het water lopen)

Verder zagen we onder andere ook een Swainsons Toekan ...

een (Amerikaanse) Slangenhalsvogel (Anhinga; mannetje) en

... een Groene Leguaan.

Dit oranje beest is een (mannelijke) Groene Leguaan

Vervolgens wandelden we na over het water overgestoken te zijn naar het dorpje ...

met als verrassing een juveniele Mexicaanse Tijgerroerdomp

... en daarna door een ander deel van het N.P. Tortuguera.

Een totaal-overzicht; inclusief mijn wandelingetje op het terrein (linksboven)

Daar kregen we een buitje te verwerken.

Na terugkomst was er tijd voor nog wat zwemmen en/of verder onderzoek van de omgeving van de lodge. Ik kwam een brulaap-moeder-met-kind tegen, dat zich door mij niet liet storen.

Twee Mantelbrulapen

Na een schitterend brugje liep ik het regenwoud in, en deed 3 minuten over 15m. 

Na iedere stap zekerde ik, om te voorkomen dat ik in de derrie zou vallen. Maar het resultaat was geweldig: een echte “Blue Jeans-frog” (de Aardbei-kikker)!

Ook waren er schitterende Ficussen te ontmoeten.

Later kwam ik nog een Roodoogboomkikkertje tegen.

Beide vondsten (het eerder genoemde brugje en de kikker) heb ik vervolgens aan Yvonne, Robin en Jacomine en later aan Monique en René laten zien.

FOTO'S

Dag 6, 10 januari: N.P.Tortuguero – bij Fortuna (ecolodge "Catarata")

We zouden weer teruggaan naar La Pavona. Gepakt en gezakt stonden we klaar.

Onderweg lieten zich weer allerlei dieren zien, bv. deze Brilkaaiman.

In La Pavona wachtte José ons op. Hierna gingen we “spoorslags” naar Fortuna, maar niet zonder een eet- en drinkstop waar zich een Grote Amazone (een papegaai-soort) liet zien.

Vervolgens reisden we door naar de Hotel-Ecolodge Catarata, op ruim 3,5km van het plaatsje, met schitterende huisjes.

Het was een waar vogelparadijs. Daar ontmoetten we voor het eerst Clay's Lijster.

FOTO'S

Dag 7, 11 januari: ecolodge Catarata (naar de Rio Frio)

De verrassing was geweldig: bij de ontbijtplek had men citrus-fruit opgehangen, maar niet voor ons. Tientallen vogels van verschillende soorten kwamen langs.

Paartje Geelpootsuikervogel

Zwartwangspecht

Tussen de huisjes had men ook nog eens allerlei bijzondere struiken geplant (met naam en toenaam) ...

... en daar kwam je onder andere weer de Roodstaartamazilia (een kolibrie) ...

... maar ook het Kuifsjakohoen tegen.

We werden naar Las Chiles (Caña Negro) gereden, via een brug waar het vol lag met Groene Leguanen (waarvan de mannetjes merkwaardigerwijs opvallend oranje zijn).

Rond de brug zat een hele "kudde" van deze dieren

 waar we over de Rio Frio een eindeloze vaartocht maakten.

Weer vele vogelsoorten waargenomen, o.a. de Jacana, de Koerlan (niet opgenomen)

Jacana (adult)

de Anhinga (Slangenhalsvogel) en een (grote Amerikaanse) Blauwe Reiger die een waterslang verorberde,

maar ook een ...

Mantelbrulaap (foto voor het effect een ¼ slag gedraaid)

Schuitbekreiger

(en daar is-ie dan [weer]) Groene Basilisk

Boom

Onze lunch gebruikten we onderweg, op de boot.

Nog een stel vleermuizen (Langneusvleermuis)

Op de weg terug werden we geconfronteerd met een omgevallen boom. De chauffeurs van de bussen die daar last van hadden (dus ook onze José), gingen er met hun manchete op af. Uit onze bus kwamen wat mannen hand-en-span diensten verlenen.

De passagiers uit de andere bus keken geamuseerd (of toch gegeneerd?) toe.

En de vrouwen uit onze bus? Die ontdekten een Geelborsttoekan!

FOTO'S

Dag 8, 12 januari: ecolodge Catarata (via de Rincón de la Vieja naar) Lodge bij Tanques (Arenal)

Opnieuw was daar de fruitboomgaard met vogels. Na het ontbijt gingen we naar het N.P.Rincón de la Vieja. Letterlijk is dat “het hoekje van de oude vrouw”, maar je kunt je voorstellen waar het om gaat als ik dat omzet naar “De keuken van het oudje”, waar diverse potjes op het fornuis staan te pruttelen.

De “Rincón” betrof inderdaad een vulkanisch gebied, waar we een schitterende wandeling door maakten.

Dat het hier en daar naar zwavel rook, zal niemand verbazen.

Een van de vele kookpotjes in

"het hoekje van de oude vrouw"

In het park meldde zich onder andere nog een Zwarte Leguaan (Ctenosaurus).

Klaarmaken voor vertrek

Op weg naar onze volgende overnachting bleek er plotseling een Witsnuitneusbeer (Coati) langs de weg te lopen.

Die moest nader bekeken en gefotografeerd worden!

Onze lodge lag op zichtafstand van de Arenal (die momenteel slapend is).

FOTO'S

Dag 9, 13 januari: Lodge bij Tanques (Arenal) – Monteverde (Los Pinos (Cabañas)

Voordat het licht werd gingen we, met z'n tweeën, een stuk langs de beek.

Dat viel niet mee, maar was wel mooi. Op de terugweg wezen Jannie en Corry ons op een vogelpaartje: de Bruine Hokko. Het lukte me het vrouwtje (herkenbaar aan de staart) te fotograferen.

We reden vandaag over de R164 naar Bagaces. Daar maakten we een stop en zagen er veel Geelvleugelara's, waaronder een (halftam?) dier dat ontdekt had hoe je een waterkraan moet openen.

Ook heb ik tijdenlang het gedrag van de Roodnekwinterkoning geobserveerd.

Via de Codillera de Tilarán reden we verder naar St.Elena/Monteverde.

We maakten daar na het eten een nachtwandeling, … tussen half zeven en half acht … 's avonds.

Weer schitterende dieren gezien: diverse trogons, een stinkdier en (een stukje van een) Kinkajou. 

Zoekplaatje Kinkajou

FOTO'S

Dag 10, 14 januari: Monteverde (naar Park Selvatura)

In de ochtend weer enige wandelingen (zie hieronder, aan het eind van de dag) gemaakt, voor het ontbijt en vòòr we naar het park Selvatura gingen.

(waarschijnlijk een) Tropische Koningstiran (waarvan er veel onderling verschillende ondersoorten zijn.)

Daar maakten we een wandeling die deels over loopbruggen ging (canopy-tour), door en boven het nevelwoud langs.

60 meter lang

ongeveer even diep

Een aantal van ons was hoorbaar met ingewikkelder zaken bezig: zij zwierden aan katrollen langs kabels door de boomkruinen.

Vervolgens kregen we, nadat men ontdekten dat we zijn, een speciale behandeling bij de Reptielen: we hebben b.v. de jonge Fer de Lance-slangen van heel dichtbij mogen benaderen, maar zagen ook vele andere slangen en een aantal kikkersoorten.

Gouden Pijlgifkikker

Vervolgens plaagden we nog even een Tarantula, die zich daardoor buitengewoon fotogeniek gedroeg en keken we even bij de vlinders of we daar de Blue Morpho zagen. Ja, dus.

Dan hangen er in de buurt van de receptie ook nog wat bakjes met suikerwater. Hier komen kolibries op af.

(Als ik mij niet vergis... de mannetjes van de)

Rivoli's Kolibrie en Corsicaanse Boself

Je kunt ze zo schitterend zien, maar het heeft wel wat nadelen.

In de eerste plaats kunnen ze in de periode dat ze van de suiker snoepen geen nectar opzuigen en dus geen rol spelen bij het bestuiven van bloemen. Ook krijgen ze zo geen bouwstoffen binnen; slecht voor de groei en eventueel voor de ei-ontwikkeling in het vrouwtjeslichaam. Mocht dit maar een klein probleem lijken, dan is het goed je te realiseren dat suikerwater ook nog eens binnen drie dagen via vergisting een behoorlijke portie alcohol bevat. Al die diertjes hangen volkomen geslaafd voor de bakjes (en weten als echte junks) zich ook vliegend nauwelijks een houding te geven en doen weinig meer aan broedzorg. Natuurlijk zagen we er ook de beroemde Violette Sabelvleugel, maar ook minder opvallende soorten.

Violette Sabelvleugel (met een Suikergast)

Groenkruinbriljantkolibrie (vr) met tong

Terug bij de lodge hebben we nog wat onderzoek in de omgeving gedaan.

Hier staan de ochtend- en middagwandelingen rond en door Los Pinos

We kwamen daar o.a. een Agouti (Goudhaas) tegen.

FOTO'S

Dag 11, 15 januari: Monteverde (naar het Monteverde-Reserve)

Ondoordringbaar regenwoud

Natuurlijk kon het niet uitblijven dat we hier vooral op jacht gingen naar de Quetzal. Het is gelukt … een vrouwtje of jong mannetje waar te nemen.

Gefotografeerd door de lens van een telescoop

Het verschil zou in de al dan niet zwarte snavel zitten. Als dat zo is, moet de lezer over een paar maanden nog maar eens kijken. Een volwassen Quetzal-man is een schitterende vogel.

Natuurlijk waren er ook andere bijzondere organismen. Na afloop van de rondleiding gingen we weer even kijken bij de kolibrie-bakjes. Het verhaal was als gister.

's Middags, na de lunch, maakten we nog een “eigen” rondje, langs een waterval en over de hoogste top van het reservaat.

We kwamen o.a. weer Witsnuitneusberen tegen. Daarna nog wat rond de lodge rondgekeken.

Witoorgors (zou Geelnekgors een gekke naam zijn?)

FOTO'S

Dag 12, 16 januari: Monteverde – San Gerardo de Dota (Trogon Lodge)

Via de R603 en R606 reden we naar de R1. Van Puntaneras, prachtige plek om koffie te genieten (“West-Zwitserland”; inderdaad, dat hebben ze ook zelf ontdekt) ging het naar een afslag, naar N.P. Los Quetzales (bij het gehucht San Gerardo de Dota). Daar hebben we wat wandelingen “op eigen houtje” gemaakt.

Het is een paradijsje,

maar wel wat koud: 's nachts hadden we, geheel tegen onze gewoonte in, de kachel aan. Maar misschien was dat ook zo gek nog niet; we zaten op 2400m hoogte. Ook hier weer diverse kolibriesoorten.

FOTO'S

Dag 13, 17 januari: San Gerardo de Dota: Trogon Lodge - naar Punta Mala Arriba: RioTico

Opnieuw, nog voor het ontbijt, wat “eigen” wandelingen gemaakt.

Geen Quetzal gezien, maar wel b.v. een Atlas-vlinder en opnieuw een stel Roodnekgorzen.

(Attacus atlas)

Roodnekgors

Na het ontbijt ging het met de bus weer het dal uit. Hij moest hierbij het smalle weggetje nu omhoog tot 3000m.

Natuurlijk kregen we tegenliggers. Eenmaal op de weg (de “intercontinental”) stegen we nog door tot 3400m. Weer kwamen we bij een fraai koffiepunt met schitterend uitzicht.

We kwamen bij de Grote Oceaan en reden een stuk langs de kust. Toen we afsloegen, het binnenland in, begon het te regenen; de weg werd slibberig. Uiteindelijk kwamen we bij de Rico Tico-lodge (in de buurt van het dorpje Vergel de Punta Mala), ...

... die gedreven werd door een stel vriendelijke Nederlanders. Het werd duidelijk dat zij (met name de vrouw) verantwoordelijk waren voor de opzet van ons vakantiearrangement (en misschien ook wel voor de Sawadee-tekst). Het weer klaarde weer op en we werden naar onze tenten gebracht.

Daar kan je je niets van voorstellen als je ze niet gezien hebt. Een tentoppervlak van kamergrootte met aangebouwd een stenen badruimte. Een en ander opengewerkt, met muskietengaas.

's Nachts leek je dan ook in het oerwoud te slapen, maar zonder de negatieve aspecten. Je hoorde de brulapen alsof ze in de tent naast je lagen.

Na het installeren kwamen we bijeen in de centrale ruimte. Daar zagen we o.m. gekko's en een vleermuis. Met behulp van de Fauna konden we er echt niets anders van maken dan een Gewone Vampier. Er zouden inderdaad klachten van boeren in de omgeving zijn omtrent het bijtplekken bij hun vee.  

FOTO'S

Dag 14, 18 januari: Rico Tico Safari Lodge (naar de “Walvisstaart” van Playa Uvita (N.P.Marino Ballena).)

's Ochtends mocht je je weer zelf vermaken, als je tenminste niet ging kanoën. Wij gingen met z'n tweeën de heuvel op. Via enkele sendero’s (El Pilote; La Suita) met wit-rood-markering ging het omhoog; we zagen toekans,

Swainsons Toekan (waarschijnlijk hebben we dit exemplaar ook gezien en gefotografeerd, maar deze schitterende foto is van John & Geke; dank nog)

alle mogelijke plantensoorten ...

Heliconia spec. (Kreeftenscharen, zie ook boven)

... en diverse vlindersoorten.

Cithaerias meander ("glasvleugelvlinder")

(We hebben er deze vakantie tientallen soorten van gezien, maar naar men zegt zouden er zo'n 130.000 soorten in Costa Rica voorkomen. Zelfs als het er maar 13.000 zouden zijn, begrijp je dat het op naam brengen onbegonnen werk is.)

Onderweg werd de markering steeds magerder en uiteindelijk liepen we vast in een veldje: einde pad.

Rond Rio Tico

Nu is dat ons wel toevertrouwd en m.b.v. de smartfoon en het onvolprezen “Maps with Me” konden we vaststellen hoe we een doorbraak naar de weg moest forceren. Nadat we dit, zonder schade voor de gewassen hadden gedaan, zijn we tien minuten bezig geweest zaden en andere plantenresten van onze kleding los te peuteren.

Via de weg ging het weer omlaag met prachtig uitzicht over de Pacific. We zagen er (weer) toekans en onze eerste roofvogel: een Wegbuizerd.

We kwamen in de buurt van de lodge nog een mooie vlindertuin tegen.

In de omgeving van de lodge was een waterval, met een pad erheen. Die moesten we natuurlijk ook nog zien. Jacomine ging via het pad terug; ik koos samen met de hond voor een paadje. Dat was wel wat smal en slikkerig. Bij het uitglijden greep ik in de uitsteeksels van de Doornpalm. Dàt kan ik afraden; geen pretje.

Klaar voor een tochtje: onze José

's Middags gingen we bijna allemaal (sommigen kozen voor paardrijden) naar het strand (de “Walvisstaart” van Playa Uvita).

Weer een hele belevenis: veel Spookkrabben (soorten uit de familie Ocypodinae), ...

... heremietkreeften en slakken, veel Noord-Amerikaanse doortrekkers, maar ook b.v. de Willet en de Bruine Pelikaan.

We hebben niet geprobeerd walvissen te spotten, daar was het het seizoen niet voor. En wat dolfijnen betreft.... alles op zijn tijd!

De “Walvisstaart” bestaat uit een vulkanisch eilandje dat door middel van een zandstrook vanaf het strand (en bij eb) te bereiken is. Het was een fraaie wandeling. 's Avonds eten in de buurt van de lodge: nachtvlinders (pijlstaarten) en gekko's.

FOTO'S

Dag 15, 19 januari: Rico Tico Safari Lodge – Sierpe – Corcovado (Cabinas Las Palmeras)

's Ochtends tijdens het ontbijt de hele groep in rep en roer: Blauwe Morpho-vlinders rond het huis gespot. Er wordt druk geprobeerd ze op “de gevoelige plaat” vast te leggen. Daarna vertrekken we met de bus naar Sierpe. Na een “koffie”-stop (ik geloof dat de meesten een “batido” dronken) stapten we over in een bootje dat ons met een snelheid van meer dan 50 km/h over de rivier naar zee bracht.

Daar ging het tempo omlaag; er was een stevige zeegang. Iedereen hield zich goed vast, de meesten werden drijfnat en de meeste camera's werden veilig opgeborgen. Uiteindelijk kwamen we bij een strandje op 500m van onze overnachting in Corcovado. Dit lag wat uit de buurt, omdat er geen aanleg-steiger was en het strand dichterbij niet geschikt was om aan te landen.

Elk stel kreeg een huisje toegewezen.

Ons huisje, bij het strand

Yvonne blesseerde haar enkelpezen en -banden bij het klimmen naar haar (voorgestelde) slaapplaats. Die heeft ze dus nooit bereikt.

Bovenaan: uitzicht (maar geen Yvonne)

De overnachting heet wat eenvoudig; dat is in zoverre waar dat er maar weinig elektriciteit beschikbaar is (mijn zonnecel was dan ook handig, hoewel niet echt noodzakelijk) en dan ook geen warm water (daar is bij dergelijke temperaturen goed mee te leven) èn betrekkelijk weinig drinkwater (men vond dat wij het niet ongefiltreerd konden gebruiken). Wij hebben zelf gefilterd, ook omdat we vaststelden dat nieuw water werd toegevoegd aan wat er al een dagje stond.

Er was ons inmiddels verteld dat we niet naar het binnenland (naar het parkwachterstation La Sirena) konden, omdat de Costaricaanse regering besloten had daar nog maar 60 personen per maand (of was het toch per dag??) toestemming voor te geven en … wij hoorden niet tot dat selecte gezelschap. Dit was vooral jammer voor diegenen die speciaal voor Sawadee hadden gekozen vanwege dèze tocht (die dus niet doorging).

Ik gebruikte de middag om de naaste omgeving wat te leren kennen.

Riviermonding aan het strand

FOTO'S

Dag 16, 20 januari: N.P.Corcovado

Vandaag werd er een boottocht gemaakt naar St.Pedrillo, in het reservaat (het N.P.Cordovado).

Daar zouden we een tocht maken door een stukje regenwoud. Dat betekende niet dat de bovengenoemde tocht alsnog doorging. Die ging diep het reservaat in; hier zaten we “alleen maar” aan de grens ervan.

Zoals je je kunt voorstellen regende het vandaag (en niet een beetje). 's Morgens zagen we dan ook weinig; de meeste dieren hebben een hekel aan regen. We volgden voor een deel de bedding van de Rio Pargo (en staken die ook over).

Na de lunch maakten we een tweede tocht.

Bruinrugmiervogel (in de regen)

We zagen verder o.a. geelvleugelara's, neusberen en bruine pelikanen,

... de enige pelikanen die kunnen stootduiken en dat ook op spectaculaire wijze doen.

Een verrassing was de Slanke Anolis (mn),

... die speciaal voor mij zijn gele keelflap (iets links van het midden) opzette.

We kruisten het Drake-pad, dat vlak langs de kust loopt.

FOTO'S

Dag 17, 21 januari: N.P.Corcovado

Sommigen gingen vandaag duiken. Jacomine en beslisten een stuk van het Drake-pad te doen. 's Ochtends naar het zuiden, in de richting van San Pedrillo, 's middags ben ik in mijn eentje nog een stuk naar het noorden gelopen, tot aan de Rio Claro.

We zagen deze dag diverse ijsvogel-soorten en een grote roze libelle, maar ook Gestreepte Basilisken.

Groene IJsvogel (mn)

Purperlibel (Trithemis annulata)

Gestreepte Basilisk (juveniel)

Bij de Rio Claro

Op het terrein van ons huisje meldden zich later ook nog Capucijn-apen en diverse vogelsoorten.

Wiotschouderkapucijnaap

Zomertangare (mn)

De zon gaat onder in de Stille Oceaan

FOTO'S

Dag 18, 22 januari: N.P.Corcovado - Manuel Antonio (H.Los Almendros)

Vandaag ging we met de boot vanuit de lodge weer terug naar Sierpe.

De zee was niet zo ruig als op de heenweg; er was alle gelegenheid om Bruine Genten ...

Jagende Bruine Gent

en Slanke Dolfijnen (ook wel: Pantropische Gevlekte Dolfijn) te bekijken en te fotograferen.

Daarna ging de reis verder over de rivier.

In Sierpe dronken we allemaal wat. Een Groene Reiger voerde nog even een spectaculaire act voor ons uit.

Daarna herenigden we ons met José, onze chauffeur, die ons vervolgens naar Manuel Antonio reed. Ook hier was er weer een geweldige overnachting beschikbaar. 

Tegen het vallen van de avond...

FOTO'S

Dag 19, 23 januari: Manuel Antonio

We gingen er vroeg uit en (op eigen gelegenheid) het N.P. Manuel Antonio in.

Bij dat strandje hebben we ook nog even gezwommen...

Gewone Wasbeer (de Pacifische dus)

Drietenige Luiaard (Kapucijnluiaard)

Nadat we Gele Doodshoofdaapjes (geen fraaie foto's) waren tegengekomen, konden we zeggen dat we alle vier de Costaricaanse aapsoorten gezien hadden. Ook zwommen we hier nog even, voordat we tegen de drukte inliepen. Het was ons verteld: vroeg gaan en je bent bijna alleen; daarna “de Kalverstraat”. Rond een paar Capucijnaapjes verdrong zich de halve menselijke populatie van Midden-Amerika (en nog wat "extra-continentale" toeristen).

Omdat Yvonne en Robin hier achter zouden blijven, hadden we hier onze afscheidsavond. Julie wist met Marco en Michael een onvergetelijke act op te bouwen rond een “Daar zijn we weer … Dat weten we niet”).

Dit muzikale dankwoord voor José en Joeri was ook nog eens gemakkelijk in het Spaans te vertalen voor José, zijn vrouw en zoon.

FOTO'S

Dag 20, 24 januari: Manuel Antonio - San José (Hotel Fleur de Lys)

Bij de lodge meldden zich Groefsnavelani's. We namen afscheid van Robin en Yvonne en reden naar San José. Onderweg kregen we een spectaculaire lekke band ...

Leuk zo langs zo'n drukke weg

... en even later kwamen we langs de “krokodillenbrug”. We maakten er een stop, om deze dieren te bekijken ...

Spitssnuitkrokodil

... en wat te drinken. Een enkeling had het afgelopen nacht al waargenomen, de meesten van ons zagen nu pas, aan de scheuren in de vloer van het cafeetje dat er een aardbeving was geweest, die hier dus duidelijk schade had aangericht.

Na terugkomst in het San José hotel waar onze vakantie was gestart, ging ieder zijns weegs. Wij kozen voor een “rondje stad”.

FOTO'S

Dag 21, 25 januari: San José - Puerto Viejo (Lodge Escape Carabeño)

's Ochtends, rond vieren, namen we afscheid van de rest van de groep.

Dag allemaal...

Die ging terug naar Nederland. Wij werden met een busje naar Puerto Viejo gereden, waar we in de lodge “Escape Carabeño” werden ondergebracht.

(Totem Lodge was niet beschikbaar.) Dàt kan een stuk beroerder. De Italiaanse eigenaresse deed haar best ervoor te zorgen dat het ons aan niets ontbrak.

Er was een uitstekende voedseltafel voor vogels,

Groene Suikervogel (vr), Roodrugtangare (vr),

Palmtangare

een prachtige orchideeëntuin (met verder o.a. ook Strelitzia's)

en haar “normale” tuin was een park,

met schitterende bomen, luiaards, basilisken, eekhoorns en apen.

Helmbasilisk (adult)

Nederlandse toerist, lekker luierend

Grote Gevlekte Boomeekhoorn

's Avonds aten we in het dorp.

Het regende wel weer eens.

FOTO'S

Dag 22, 26 januari: Puerto Viejo (Lodge Escape Carabeño)

Behalve al die vogelsoorten die tijdens ons ontbijt naar hun eettafel kwamen, meldden zich ook Groefsnavelani's en een jonge Zwarte Buizerd.

Ook deze dieren zijn (net als de wasberen die langs deze kust voorkomen) krabbenetend. Tijdens de wandeling naar het zuiden [zie 27 januari], tot voorbij Punta Cocles zagen we o.m. ook nog een Wulp (ook al krab-etend).

FOTO'S

Dag 23, 27 januari: Puerto Viejo (Lodge Escape Carabeño)

Vandaag opnieuw roofvogels en ander fraais

Zwarte Buizerd (adult)

Iets van het koraal waar deze kust zo beroemd om is

Lachmeeuw

en nu een tocht vanuit de lodge naar het noorden, tot even voorbij Casa Galim, waar de eigenaresse ons op het hart drukte niet verder te gaan; na haar huis was er niets meer dan loslopende zwervers. Met haar honden zijn we nog een paar honderd meter verder gegaan, maar vonden het vervolgens wel welletjes. (Achter Puerto Viejo, in het “binnenland” overkwam ons het zelfde, ook daar werd ons afgeraden met z'n tweeen verder te gaan.) 

De tochten van 26 & 27 januari

FOTO'S